چهره شهر خشن شده است. این را مردمی می گویند که لحظه لحظه های این شهر را نفس می کشند. مال ها و ساختمان های عظیم الجثه و بی قاعده ای که بیش از آنکه مکانی برای آرامش اعضای خانواده باشند به خوابگاه تبدیل شده اند. سبک شهرسازی در سطح کلانشهرهای کشور به ویژه تهران خشونت شهروندان را افزایش داده است.
بلدیه گزارش می دهد؛
تاریخ انتشار : یکشنبه, ۳۰ آذر ۱۳۹۳ ۱۵:۵۵
چهره شهر خشن شده است. این را مردمی می گویند که لحظه لحظه های این شهر را نفس می کشند. مال ها و ساختمان های عظیم الجثه و بی قاعده ای که بیش از آنکه مکانی برای آرامش اعضای خانواده باشند به خوابگاه تبدیل شده اند. سبک شهرسازی در سطح کلانشهرهای کشور به ویژه تهران خشونت شهروندان را افزایش داده است.
در کشورهای توسعه یافته دنیا یکی از دغدغه های قدیمی مدیریت شهری در بخش شهرسازی و ساخت وسازهای عظیم سطح شهر لحاظ نگاه اجتماعی بوده است. این دیدگاه پنج دهه پیش مورد توجه قرار گرفته و ابعاد اجتماعی مسکن بررسی شده است. این در حالی است که به گفته کارشناسان شهری، شهرسازی در شهر تهران به گونه ای است که بیگانگی اجتماعی در سطح شهر فراگیر شده است.
سعید معیدفر در همایش توسعه مسکن با تاکید بر اینکه تنوع اجتماعی در حال نابودی است و وجه تمایزی میان کاربرد شهرهای مختلف دیده نمی شود به بلدیه گفت: افزایش خشونت اجتماعی رابطه مستقیمی با نوع ساخت و سازهای ما دارد، حتی این ساخت و سازها نیز بیگانگی را به محیط خانواده وارد کرده اند و متاسفانه با این روند تمام روح اجتماعی را از ساخت و سازهای شهر گرفته ایم.
او اظهار کرد: شهرسازی ما باید به گونه ای باشد که آدم ها را به هم نزدیک کند اما در حال حاضر آدم ها در باکس های جداگانه ای زندگی می کنند بدون آنکه بدانند در همسایگی شان چه می گذرد در مجتمع های مسکونی ما بیگانگی عجیبی بین ساکنان وجود دارد و هیچ نوع ارتباطی شکل نمی گیرد در حالیکه مسکن باید به گونه ای باشد که فعالیت های مدنی در آن شکل بگیرد.
معیدفر افزود: برای توجه به ابعاد اجتماعی مسکن باید به این پرسش که آیا مسکنی که می سازیم بهداشت روحی و جسمی فرد را تامین می کند یا نه. یا آنکه بر اساس عادات و رسوم و نوع زندگی ما است و یا سنت های اجتماعی ما را از بین می برد توجه کنیم.
وی با بیان اینکه امروزه تعداد اتاق خواب در واحدهای مسکونی مورد تاکید است تصریح کرد: افراد درون همین اتاق خوابها به طور جداگانه زندگی می کنند و در این خانه ها زندگی اجتماعی جریان ندارد متاسفانه مسکنی که در حال حاضر ساخته می شود هر گونه مشارکت شهروندان و همسایه ها را از بین می برد.
او با اشاره به اینکه در بحث مسکن باید به امنیت و ثبات اجتماعی نیز توجه کرد، ادامه داد: متاسفانه در شهری مانند تهران میزان سکونت افراد تنها سه سال است؛ از این رو تعلق به مکان در تهران از بین رفته و بیگانگی عجیبی نسبت به محل سکونت ایجاد شده است در حالی که ما باید تعلق مکانی افراد را افزایش دهیم.
معیدفر بر احیای تعلق مکانی و هویتی در شهرها تاکید کرد و گفت: در گذشته در محلات مسکن و بازار بوده و روابط و تعاملات اجتماعی در این نوع مکان ها شکل می گرفته اما در حال حاضر احداث مگامال های متعدد این حداقل ارتباطات مکانی را از بین برده است. و این در حالی است که براساس مطالعات جهانی صورت گرفته در مکان هایی که بیگانگی با مکان زیاد شود خشونت نیز افزایش پیدا می کند.
