ایران همچنان در حوزه تصادفات رانندگی حائز رتبه برتر در دنیاست. حداقل چهار عامل خودروهای غیراستاندارد، راه‌های ناایمن، امداد و نجات و همچنین عامل انسانی در آمار بالای تصادفات نقش دارند. بررسی‌ها نشان می‌دهد عامل انسانی در این زمینه نقش تعیین کننده‌ای دارد و مواردی مانند بد رانندگی کردن و عدم توجه به قانون و مقررات در بسیاری موارد به فاجعه منجر می‌شود.
روزنامه آرمان روز شنبه ۲۴/۸/۹۳
سعید معیدفر*
ایران همچنان در حوزه تصادفات رانندگی حائز رتبه برتر در دنیاست. حداقل چهار عامل خودروهای غیراستاندارد، راه‌های ناایمن، امداد و نجات و همچنین عامل انسانی در آمار بالای تصادفات نقش دارند. بررسی‌ها نشان می‌دهد عامل انسانی در این زمینه نقش تعیین کننده‌ای دارد و مواردی مانند بد رانندگی کردن و عدم توجه به قانون و مقررات در بسیاری موارد به فاجعه منجر می‌شود. همانطور که باید به فکر استاندارد کردن راه‌ها و خودروها بود باید با فعالیت‌های اجتماعی در زمینه نیروی انسانی فعالیت داشت. در این زمینه کمپین‌ها و سمن‌ها می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کنند. انسان به عنوان موجودی که بیشتر اجتماعی است و در خانواده به دنیا می‌آید و در اجتماع بزرگ می‌شود، جامعه در تکوین نقش و هویت او تاثیر بسزایی دارد و باعث می‌شود که در مواقعی که احساس کند که به یک جمع تعلق دارد تا حد زیادی رفتارهای خود را تصحیح کند. ما در جامعه فرا گرفته‌ایم که چگونه به هم احترام بگذاریم و رعایت یکدیگر را بکنیم. با این حال اساس جامعه بر تعامل و احترام به یکدیگر است. هنگامی که در جمع دوستان یا خانواده حضور داریم به آنها احترام می‌گذاریم و به عنوان موجودی اجتماعی احساس مسئولیت می‌کنیم که نشان می‌دهد دارای رفتاری مطلوب هستیم. بنابراین زمانی که این موارد وجود داشته باشد رفتار ما تصحیح می‌شود و بهنجار می‌شویم. اما زمانی که از جمع خارج می‌شویم و به صورت فرد درمی‌آییم و حمایت‌های اجتماعی را از دست می‌دهیم و تعامل ما با دیگران به حداقل می‌رسد درگیر رقابت‌های فرساینده می‌شویم. موردی که شاید در زندگی روزمره ما جریان دارد این است که هیچ‌کس به دیگری احترام نمی‌گذارد و در نتیجه آن لجبازی‌ها و خشونت‌های شدید و موارد دردآور بروز می‌کند که دارای عواقب خطرناکی است. برای اینکه در کشور حس پیوند اجتماعی، احساس مسئولیت و همنوع بودن بین افراد شکل بگیرد باید نهادهای مدنی شکل بگیرد و کمپین‌های اجتماعی بین مردم به‌وجود بیاید. این کار یک کار نمادین است اما، تاثیر بسیار مطلوبی دارد. در هر جایی از کشور در صورتی که احساس کنیم این پیوندها وجود دارد و همه از اعضای یک کشور هستیم و بین همه وحدت وجود داشته باشد آن موقع است که این رقابت‌ها به رقابت برهم کنشی و دوستانه تبدیل می‌شود. در کشورهای توسعه‌یافته امروز، انبوهی از نهادهای مدنی در ارتباط با هر موضوعی شکل گرفته و هر فرد در جامعه در گروه‌های مختلف عضویت دارد؛ چه گروه‌هایی که با آسیب‌ها مواجه هستند و چه گروه‌هایی که برای کاهش سوانح رانندگی تشکیل می‌شود؛ چه گروه‌هایی که فعالیت‌شان در ارتباط با محیط زیست و حفاظت از آن است و چه گروه‌هایی که برای کمک به اقشار نیازمند شکل می‌گیرند و چه گروه‌هایی که برای همکاری‌های جمعی در حل مسائل و مشکلات جامعه به‌وجود می‌آیند، باعث می‌شوند هر فرد در چندین گروه عضویت داشته باشد و درنهایت احساس این پیوندها بین آدم‌ها در حل مشکلات چاره‌ساز شود. به همین دلیل به نظر می‌رسد خلأ‌های جدی در جامعه وجود دارد و دلیل آن نیز سستی پیوندهای اجتماعی است که درنهایت باعث شکل دادن به حوادث و اتفاقات ناخوشایندی در کشور می‌شود. در زمینه تصادفات رانندگی حتی می‌توان عنوان کرد مساله ایمنی راه‌ها نیز تاحدی به همین سستی پیوندهای اجتماعی برمی‌گردد. زمانی که افراد با یکدیگر پیوند می‌خورند و با هم دوست می‌شوند و در یک گروه مشارکت می‌کنند همدیگر را برهم مقدم می‌دارند. اما به محض آنکه وارد خیابان می‌شوند، این پیوندها از بین می‌رود و رفتار آنها نیز به‌شدت نابهنجار می‌شود و خطرات بزرگی را ایجاد می‌کند. به نظر من هرچند امروزه در بحث تصادفات رانندگی ایمنی راه‌ها، بهبود خودرو و بهبود امداد، نقش دارند اما رفتار ما نسبت به یکدیگر نقشی به مراتب مهم تر و تاثیرگذارتر دارد. به همین دلیل هرچه بیشتر بتوانیم در گروه‌های اجتماعی باهم پیوند بخوریم، رفتارهای ما نیز از این رو تصحیح و بهنجار می‌شود و رفتارهای پرخطرمان نسبت به دیگران چه در صحنه زندگی مانند خشونت و چه در رفتار رانندگی که باعث ایجاد سوانح زیادی می‌شود کاهش پیدا می‌کند و باعث می‌شود که از بروز این رفتارها جلوگیری شود. ۲۵ آبان روز بزرگداشت قربانیان حوادث جاده‌ای در دنیاست. به این بهانه می‌توان توجه بیشتری به بعد اجتماعی تصادفات رانندگی نشان داد.
http://armandaily.ir/?News_Id=96167
